Prace Leonharda Eulera o kwadraturze koła i liczbie pi

Witold Więsław. "Prace Leonharda Eulera o kwadraturze koła i liczbie pi." Antiquitates Mathematicae 2 (2008): null. <http://eudml.org/doc/293024>.

@article{WitoldWięsław2008,
abstract = {Prace Leonharda Eulera o kwadraturze koła i liczbie  pi Okres ostatnich 23 stuleci rozwoju matematyki można podzielić na trzy zachodzące na siebie epoki. Okres I - do XVII stulecia, w którym zagadnienia dotyczące liczby π i kwadratury rozwiązywane były geometrycznie, głównie w oparciu o pomysł Archimedesa: przybliżania obwodu (albo pola) koła wielokątami foremnymi wpisanymi lub opisanymi na tym kole. Okres II, w którym obliczano przybliżenia π w oparciu o różne wzory, w postaci szeregów, rzadziej - iloczynów nieskończonych. Okres ten trwa do dziś. Wreszcie III okres, rozpoczęty w połowie XVIII wieku, to badania jakościowe liczby π: jej niewymierność (J. - H. Lambert, 1767), niewymierność π2 (A. - M. Legendre, 1794), przestępność (F. Lindemann, 1882), wyznaczanie miary niewymierności, miary przestępności π, czy też próby sklasyfikowania tej liczby w odpowiednim zbiorze liczb przestępnych (klasyfikacja Mahlera).},
author = {Witold Więsław},
journal = {Antiquitates Mathematicae},
keywords = {},
language = {eng},
pages = {null},
title = {Prace Leonharda Eulera o kwadraturze koła i liczbie pi},
url = {http://eudml.org/doc/293024},
volume = {2},
year = {2008},
}

TY - JOUR
AU - Witold Więsław
TI - Prace Leonharda Eulera o kwadraturze koła i liczbie pi
JO - Antiquitates Mathematicae
PY - 2008
VL - 2
SP - null
AB - Prace Leonharda Eulera o kwadraturze koła i liczbie  pi Okres ostatnich 23 stuleci rozwoju matematyki można podzielić na trzy zachodzące na siebie epoki. Okres I - do XVII stulecia, w którym zagadnienia dotyczące liczby π i kwadratury rozwiązywane były geometrycznie, głównie w oparciu o pomysł Archimedesa: przybliżania obwodu (albo pola) koła wielokątami foremnymi wpisanymi lub opisanymi na tym kole. Okres II, w którym obliczano przybliżenia π w oparciu o różne wzory, w postaci szeregów, rzadziej - iloczynów nieskończonych. Okres ten trwa do dziś. Wreszcie III okres, rozpoczęty w połowie XVIII wieku, to badania jakościowe liczby π: jej niewymierność (J. - H. Lambert, 1767), niewymierność π2 (A. - M. Legendre, 1794), przestępność (F. Lindemann, 1882), wyznaczanie miary niewymierności, miary przestępności π, czy też próby sklasyfikowania tej liczby w odpowiednim zbiorze liczb przestępnych (klasyfikacja Mahlera).
LA - eng
KW -
UR - http://eudml.org/doc/293024
ER -